تلولو هر شکوه در جان آدمی رخنه می کند و او را به مئوای هستی راه می دهد تمامی کسانی که در پی شکوه وجلوه بوده اند به آن چیزی که نمی دانستند چیست رسیدند.واین چیز نه دانستنی است وونه در ذهن می گنجد چیزی است که هست وراه تنها در بودن ودرک کردن آن معنا پیدا می کند.
برای رسیدن به آن نه لازم است کاری انجام داده شود ونه لازم است جایی گشته شود چون آن در همان جایی است که بوده وخواهد بود وبرای تمامی مردم زمین از ابتدا تا به حال یکسان بوده ودر طول تاریخ کسی اگر به حد قابل قبولی دریافت کرده باشد همان را می گوید که همگان در رسیدن به او می گویند.
اما این رسیدن نیازمند پتانسیلی عظیم در برابر آن چیز گرانبها که جان آدمی را صیقل می دهد می باشد.وکشش در ذات آدمی است اگر صحیح بنگرد .صحیح نگریستن که لازمه اش داشتن جانی هست هر دو به هم پیوسته اند وراه تنها در جایی یافته می شود که نگرش صحیح باشد.
آیا آن عظیم به جز از دید انسان دیده می شود؟
آیا انسانی که قبلا ادراکی بر این عظیم نداشته تفاوتی با انسان مدرک دارد؟
عجب راهی است که هیچ نمی تواند آن را تغییر دهد ویا چیزی در پی نداشته باشد.
خداوندا تو دانایی که ما هیچ نمی دانیم ودر پس آن چیز که خود نمی دانیم گرفتاریم خداوندا نور هدایتت را بر ما بتابان آنچنان که نه هیچی از دست برود ونه چیزی به دست آورده شود که ما تنها آرزوی هدایت تو را داریم و خواستار لطف از درگاه تو هستیم.
خداوندا راه رهایی از بند این دل که ما آن را به غیر تو بسته ایم را بنمایان وما را بر آن راه پیش بر.ای تو دانای دانیان وای تو حکیمی که هیچ چیز در آفرینشت بی حکمت نیست.
آرزوی پاکی ودانایی برای همگان.
